74846544

Liewe Pappa,

Dis 32 jaar later, elke jaar word dit meer en tog voel dit steeds soos net gister.. en sommige dae voel dit weer soveel langer.

Dit was vir my bitter swaar om Pa te verloor, want my hele wereld het dan om Pa gedraai. Ek was jou skaduwee en Pa mag niks gedoen het sonder my nie, wat ook seker soms n pyn in die agterwereld was, maar nooit het Pa my dit laat agter kom nie.

Ek en Mamma het mekaar leer ken na Pa se dood, skielik was dit net ons, en ons moes maar leer om in vrede saam te leef... die vrede weet ek nie so mooi van nie, want ons het lekker kop gestamp! Retha het altyd gespot en gese ons is soos n ou getroude paartjie, ma het altyd opgecheck op my. Ek het altyd gekla daaroor, maar as sy bel het ek maar huistoe gegaan. Pa weet mos hoe ons altyd kon stry as Pa nie by die huis was nie, ek dink die kere was min wat Pa weg was en huistoe gekom het en ons nie in mekaar se hare gevind het nie.Onthou Pa die baie kere wat sy met haar slipper geslaan het en dan het ek seep aangesmeer dat dit moet opswel, sommige kere het ek vergeet of dit seep of uie is, dan het ek sommer altwee aangesmeer. Daarna het ek gewoonlik weg geloop en vir Pappa gaan soek, sodat ek kon wys hoe sy my geslaan het. Tog ons het baie lief geword vir mekaar, al wou ons mekaar soms nog vermoor!

Ek het groot geword... (met moeite sou Mamma seker se) en toe nooit getrou nie... Pa het mos altyd gese ek gaan nie trou nie, ek gaan vir Pappa oppas as Pa die dag oud is. Ek het vir n rukkie vir Mamma opgepas, so baklei baklei.. maar ons het mekaar verstaan. Ek is haar dankbaar vir al die stories wat sy so lief was om te vertel. Ek het soms net met n halwe oor geluister.. maar tog onthou ek alles goed. Sy het Pappa so baie gemis, dit was soms moeilik om te aanskou.

Intussen het ons famielietjie groter geword in die hemel, eers Pa se kleinseun Neels, toe Mannetjie en laasjaar ousus Retha en kort daarna Duppie. Nog net ek en Olivia oor hier.

Ek onthou hoe ons dae lank in die veld gesit het by die houtkappers onder die lorrie en Pappa vir my goed geleer het soos die fonetiese alfabet. Ek ken hom steeds uit my kop uit... Alpa, bravo, charlie.. .... ! Net soos ek Pa se kommando nommer nog steeds onthou... 74846544 KV.

Ek onthou hoe ek net 2 ordentlike pakslae's by Pa gekry het, en elke keer was daar oor ryp tamaties en diere betrokke. N oor ryp tamatie ontplof dan so lekker op n bees of hond se boud! Ek is vandag nog lief vir tamaties, my hele tuin is vol van die goed. Pa sou seker nie baie trots op my gewees het nie, want ek is lui om hulle op te lei! Ek onthou hoe ek die siektes van tamaties boekie uit my kop geken het nog voor ek kon lees of skryf. Dis al wat ek gehad het om te lees in die ure en dae en maande wat ons vier uur in die oggend opgestaan het om tamaties te pluk en sorteer en was en pak... Pa het my alles geleer, met baie geduld.

Die jare het aangestap, en Pappa, ek het vrede gemaak. Met die hulp van wonderlike mense wat Pa en Ma na al hierdie jare nog nie vergeet het nie. Vir soveel jare was ek in die donker en het ek gedink dis net ek wat julle onthou, toe ontdek ek die internet, en daar gaan n nuwe wereld vir my oop. Pappa en Mamma is die held en heldin van soveel wonderlike mense, wat vir julle soveel respek het. Julle werk hier is nie vergete nie, en sal nooit wees nie. Daarvoor sal ek sorg.

Pappa en Mamma sou nou oud gewees het, en julle is nie hier dat ek vir julle kan sorg nie, maar ek sal sorg dat julle nagedagtenis behoue bly, en dat dit nooit vergeet sal word nie.

Ons sal julle nooit vergeet nie. We will never forget.

My gedagtes

15 April kruip weer nader, sommige jare gaan dit beter as ander... hierdie jaar is weer een van die minder goeies. Soos ek ouer word verander my gedagtes en gevoelens ook.

Ek mis die plaas, ONS plaas, bome, reen en donderstorms.Ek mis die stap saam met my pa en die honde en ape na die reen, ek mis die op de stoep sit en na die reen kyk saam met my pa... meeste van alles mis ek MY PA!

Die jaar het ek so effe gaan vashaak by die wonder oor HOE my lewe sou wees as hy bly leef het daai dag. Die plaas sou nie verkoop word nie, daai is ek seker van. So ek sou seker dan nie in Swakop gebly het nou nie. Ek sou hom soveel meer jare nog kon he, by hom kon leer want hy het die wereld se geduld met my gehad en nooit sommer net n antwoord gegee net om van my ontslae te raak nie.

Ek is nie meer n kind nie maar besef as dit by my gedagtes oor hom kom ek regtig nie baie volwasse dink nie. Seker maar omdat ek daar gaan vassteek het waar ek maar net 11 jaar oud was. Hoe sou my lewe uitgedraai het? Sou ek een of ander tyd besef het hy is net n gewone mens, man? Dat hy nie alles is en was wat ek vandag nog dink hy is nie. Die verpersoonliking van die perfekte man en geen man nog by hom eers NAASTENBY kon kersvas hou in my lewe nie. Sou ek besef dat hy foute gehad het, karaktertrekke waarvan ek dalk nie veel gehou het nie? Ek glo nie, maar dis moontlik!!! Sou my maatstaf van mans anders wees?

Sou my ma langer geleef het as die skamele 63 jaar wat sy vir ons geleen was? Daarvan is ek amper dood seker ja, want sy het van dag een wat hy gesterf het tot die dag wat sy ons verlaat het konstant gese sy verlang hom en wil na hom toe gaan. Dit beteken ek sou nie op 25 sonder ouers gesit het nie, ek sou ouers he by wie ek raad kon vra, dis die ding wat ek die meeste mis, en al male sonder tel het ek gewens ek kan net vir n paar minute met hulle praat om raad te vra oor groot besluite, en probleme.

My broer, susters, sou dit hulle lewens beinvloed? Watse mense sou ons wees HOE sou ons anders wees sou hy nie 15 April 82 gesterf het nie? Maar meeste van alles, hoe sou dit my lewe anders gemaak het?

Ek weet meeste mense dink nie in soveel detail aan dit wat kon anders wees as een enkele ding in hulle lewens anders gebeur het nie, maar ek moet se ek fantaseer nie oor dievmoontlikhede hiervan  nie, ek bepeins dit, soos die Engles man se.. ek "dissect" dit... trek dit uitmekaar, bestudeer dit in die fynste detail.

Ek glo ek sou die mens wees wat ek vandag is, net ryker emotioneel en in karakter want ek sou HOM he om my te lei en begelei deur die moeilike dele.

Ek gaan Tsumeb toe hierdie naweek, ek wil grafte toe gaan, gaan skoonmaak, nie net die grafte nie maar ook my siel.

Tog as nagedagte is ek bly en voel ek geerd om sulke uitstaande mense gehad as ouers. Ek moet berus dat alles lessies en skoolgeld is, ek het n les gehad om te leer in hierdie leeftyd.

 After all life treated me kindly, I lost a lot but i didn't lost everything, I got such fond memories that I can carry with me for ever.

Life is a journey, enjoy the ride!