Vandag is dit presies 30 jaar later. Op 15 April 1982 het my held gesterf. Die feit dat hy vir baie ander mense n held was het nooit by my opgekom toe nie. Al wat ek geweet het, was dat my kaartehuise inmekaar getuimel het. Dit wat ek altyd meer as enigeiets op aarde gevrees het, het nou gebeur. My Pa is dood.
Ek wou dit eenvoudig nie glo nie. Toe ek agter kom hier kom nou slegte nuus het ek hulle dadelik voorgespring met die vraag of Hendrik ( my swaer) iets oorgekom het. Dit sou ek nog kon hanteer... maar toe ek hoor ons het altwee verloor was ek in stukke op die grond.
Vra enige iemand wat so n beproewing deurgegaan het, en hulle sal jou se jy sou sekondes voor dit nog nie eers kon droom in jou wildste drome dat jy sal kan staan met sulke skokkende nuus nie.. tog... HY gee krag. Op daai oomblik... en in die dae .. jare wat kom.
Nooit sou ek kon droom in watse from ek oral krag vandaan sou kry nie... en vandag is dit 30 jaar later .. en ek kry dit steeds... van mense soos JULLE!!
Baie dankie vir die mense wat oor die jare vir my die lig op my donkerste uur gewerp het.. wat my opgelig het, gedra het, met hulle pragtige woorde oor my ouers, PA!!
Most of all, for keeping the memory alive. Not for me, but his grand children, their children and children to come. When i started my blog 6 years ago I would never have imagined for the wonderful responses, stories, and just general outpoor of love and admiration i received from strangers, people I will never meet, but we have a strong unseen bond for ever, for the simple reason that two wonderful human beings have touched our lives.
On this day I think of all the families who lost a loved one on 15 April '82. I honestly hope you found the closure I did. And once again I want to thank every one who made a contribution towards my healing.
They lived to INSPIRE, let us never forget.
No comments:
Post a Comment