Terug na my wortels... Koedoesvlei.

Ons ry op die Tsintsabis pad Koedoesvlei toe.. Alles lyk bekend, maar tog ook nie... die motor is doodstil binne, daar speel nie eers musiek nie. Ek is baie besig met my eie gedagtes. Ek sien bekende name, Concordia, dit was Hendrik se plaas waardeur die Omaramba geloop het. Ons het baie daar gaan piekniek as daar water was. Pa hulle het n vlot gebou en so het ons oor die rivier gekom by die pos om te sorg vir water vir die diere.

n Entjie verder het die pad n T aansluiting gemaak... NOU is ons naby. Die plaas Vaalwater le regs. Oom Rassie Erasmus was ons buurman en is ook vermoor in 82 toe hy n landmyn afgetrap het. As ons links draai le Platsak regs van ons.. Daar het Oom Dicky en Tannie Baba van Reenen gebly toe ek n kind was, voor my pa hulle se dood. Daarna was dit oom George en Tannie Santjie Thomas.

Ons ry reguit aan... en dan sien ek hulle... die doring bome aan die linkerkant... snaaks hoe hulle dan nie groter geword het, ek wonder of n boom ook soos n mens en dier net groei tot op n sekere lengte en daar gaan stilstaan vir die res van sy lewe.. ?

Alles lyk so bekend, maar tog ook nie... dis n baie snaakse gevoel... Ons ry en ek onthou ek het n paar nagte terug gedroom van hierdie stukkie pad, snaaks genoeg het ek oor die jare baie drome gehad oor juis hierdie stukkie pad, die stukkie vanaf ons hek by die grootpad tot by die afdraai by die T aansluiting.. en in my droom was alles net soos dit nou is.. voel so half soos deja vu...

Daar is n bord links.. ons hou stil, dit se Kudusvallei A. Praat van n "cultivating project" en nous ek erg deurmekaar... Maar ons gaan kyk , en raai wat?  Die hek is oop!!! Ons ry deur, Danie bestuur en vra my of die pad dieselfde is.. ek se ja.. net baie breer... maar ek wag vir die draai, en dit kom nie.. skielik is ons by die landerye... groter... en hulle besproei!!! Op die horison begin my oe soek na die huis... maar daars niks! My moed sak in my skoene... net asb nie DIT nie... asb laat die huis tog net erens wees... Ons ry nader... oral is daar landerye, "hot houses" en alles lyk redelik nuut en goed opgepas, by elke hot house staan daar instruksies van wat en wat nie mag gebeur nie... Nou is ons daar waar die huis moet wees, maar oral is daar net werkers huise... die bees  krale regs van huis is ook weg.. NIKS is oor van wat ek onthou nie!!! Ons sien mense by n vuurtjie sit, ry nader, ek klim uit.. onseker wat om te se, se nou hulle jaag my van die plaas af? Ek vra vir Danie wat moet ek se.. hy se se ons het verdwaal... ek klim uit..loop nader.. en besluit ek praat maar die waarheid...

Ek vra die man waar die huis is, se vir hom ek het hier groot geword en wil net weer graag die huis sien... Hy vra op Kudusvalley? ek se nee.. op Koedoesvlei... hy kyk my snaaks aan... ek verduidelik en hy se nee eks nou op die besproeiings projek se kant, en verduidelik vir my hoe om te ry om by die ander een uit te kom. Ons ry... nous ek verdwaald, maar ons ry soos hy gese het, kom by n pos, baie beeste, Danie vra of ek onthou... ek doen nie! Hy se jy moet, dis n ou pos, maar ek kan net nie die pos onthou nie. Nou ry ons verder, al langs die draad af. Dan kom ons by n opstal wat regs van ons le.. en dit lyk glad nie bekend nie..ons ry deur n hek.. en ek se vir Danie ons het te ver gery ons is nou op Rentia. Ons kruie nader... en dit wil bekend lyk, maar onthou Rentia is ook vir my baie bekend, se ek vir myself.

Minder as 100 meter van die opstal af weet ek... DIE IS KOEDOESVLEI! Hoe kon ek nie weet nie... kyk daar staan dan nog die groot antenna wat die weermag gegee het!!!!

Die huis lyk netjies en vars geverf... Al die venstes is heel... Daar staan n bakkie reg by die voordeur se trappe getrek.. Daar woon mense!!!

Die beeskrale is nog daar.. my pa se sink dam staan nog... Dis 1:03 in die middag... dis warm en die son brand net soos ek hom onthou.

Ons ry by die groot hek in en ek sien iemand loop voor die groot kombuis venster verby , daar is geen gordyne voor enige van die vensters... Ons hou stil, klim uit en hy kom uit, loop nader, ek gaan stel myself voor se ek het hier groot geword, na 30 jaar weer terug hier en sal graag wil rondkyk. Hy is baie vriendelik, se enige tyd, en vat ons die huis in. Hulle bewoon net die 2 slaap kamers, die res van huis is dol leeg behalwe vir die generator wat in die kombuis staan. Die stoep is kleiner, seker die vorige eienaar, het daar nog n kamer aangebou. Die kombuis/sitkamer muur, die een waarteen my ma se radio's gestaan het is uitgeslaan... so dis nou een groot vertrek.. dit lyk snaaks. Leeg... net die sink staan daar.. ons loop agter uit... die agterstoep staan nog.. en daar is my swembad... :-( Nou bitter vuil en verwaarloos... hy se dis n' fishpond'.. Maar ten miste is dit nog daar... van die bome is nog daar maar meeste is weg.. Die donkie is nog daar...voorsien steeds die huis van warm water... Die groot flamboya wat by die voordeur gestaan het is weg... Die franqipanie by die voordeur staan nog...hy het groter geword!

Ek vra almal om foto's te neem.. soveel soos hulle kan.. van alles.. eks bang ek mis iets... Ons kry hom weer buite, hy vra of ek weet die plaas het 2 huise.. ek se natuurlik wou vra oor die ander huis.. hy se ek is welkom om te gaan kyk... en daar val ons weer in die pad na die boonste huis..

Die pad lyk die selfde.. al verskil is waar ons eers afgedraai het na Rentia het hulle nou toegespan en daardie pad is toegegroei... dis jammer, dit was ons verbinding met mekaar... ek het daardie pad selfs een keer geloop om te gaan swem by Olivia.. was amper dood... het glad nie daaraan gedink om water te vat vir die pad nie..

Die pad na die boonste huis is nog dieselfde... effe breer dalk.. maar presies dieselfde, eindig in n mooi flambojante draai voor die huis en krale voor jou verskyn. Die huis lyk nog presies soos dit gelyk toe. Hulle het niks aan hom verander nie, ek bly buite die omheining want daar is motors onder die bome and n hond wat blaf. Ek neem foto's van die huis, buite geboue.. by daardie stoor het ek die eerste ordentlike pakslae van 2 gekry wat my pa my ooit gegee het... altwee was vir dieslefde rede... ek het diere met oor ryp tamaties gegooi... my pa het gese hou op en ek het nie... :-)

Ons ry terug na die onderste huis... ek vra Danie om te stop by die vee krale. Skielik weet ek waar kom my "infatuation" met bome vandaan... help nie ek gaan vir julle vertel nie, woorde kan dit nie beskyf nie, ek sal foto's opsit, dan sal julle beter verstaan.

In kort en om af te sluit... ek was daar.. ek het vrede. Was nie soos ek dit onthou het nie, maar was ook. Alles wat van belang was was nog daar, maar die belangrikste element, die mense, my ouers... het gekort en sal nooit weer daar wees nie.. Die plaas is daar.. maar die boer nie.. en wat is die plaas sonder die boer, dis net n stuk grond... met n Ingelse naam nou.

Koos le Roux writes about my Mum.

Goeie more,

My naam is Koos le Roux. Ek was nooit in die Weermag nie, maar in die Polisie te Rundu Veiligheidstak en dan later in Koevoet Kavango.

Ek het ongelukkig nooit jou ouers ontmoet nie, maar ek het Hendrik ontmoet  die oggend van die dag waarop hulle gesterf het. Ek het Jan Kaka ook geken.

Maar eers van Tant Pompies. Ek wou haar vreeslik graag ontmoet en net n soen en druk gee vir die ongevraagde hulp en aanmoediging wat gekom het op die tyd wanneer ek dit die nodigste gehad het. Daar was ongelukkig nooit n geleentheid om dit te doen nie. Vandag besef ek dat ek net eenvoudig tyd moes maak, maar.....

Dit was tydens die infiltrasie twee jaar voor jou Pa-hulle se tragedie. Daar was oral opvolge aan die gang en die radios was besig. Ek was saam met A/O van der Westhuizen en twee swart kolegas van die Veiligheidstak op Rundu besig om tien spore te volg noord van die Mangetti.. Ons het met n Land Cruiser en n Hilux bakkie gewerk, een agter elke stuurwiel en een met sy geweer agter op elke bak, n Boesman op die spoor. Duidelik was ons glad nie ingerig om kontak te maak nie en het dringend die hulp van  n vegspan van een of ander aard verlang.

Ons radio vermoens was beperk tot n TR 28 wat eers opgeslaan moes word en ingestel moes word voordat daar na ons kantoor geroep kon word. Koms was baie swak en ons was reeds vir die tweede dag op hierdie spore sonder dat ons koms kon bewerkstellig. Ek moet weer beklemtoon dat ons nie gereed was om met hulle kontak te maak nie, maar net die spoor gevolg het om n vegspan se werk makliker te maak.

Teen die middel van die tweede dag, terwyl ek weer pobeer het om met enige Polisie-roepsein kontak te maak, het hierdie engelstem op die lug gekom en gevra ek moet my identifiseer, sy ken nie die roepsein nie. Ek het met dankbaarheid gese wie ek is en wat my posisie was en dat ek hulp soek. Haar antwoord was: "Jaag hulle, Boetie, jag hulle, ek sal hulp by jou uitkry!" Sy het.   Daardie aand het Chris de Witt se Koevoetspan, Zulu Whiskey, by ons oornag en die volgende oggend vroeg was hulle aan die hardloop. Weens die baie opvolge wat aan die gang was, kon ons nie lugsteun in die vorm van "gunships" kry nie, maar het Tant Pompies wat uit haar eie na ons frekwensie oorgeskakel het, vir ons n vastevlerk met n wakker vlienier gekry. Met sy hulp het twee van die vyand vroegdag al gegroet. Tant Pompies was gou met gelukwense en weereens n "Jaag hulle boeties, jag hulle"

Ten tyde van jou Pa-hulle se dood het ek my eie Koevoetspan gehad. Ons was die eerste om met daardie groep vyand kontak te maak. Eers binne die Mangetti-plase en toe op n plaas wes van Tsinstabis. Ek onthou die plaas se naam was iets met Kalk..... Ons het geen verliese gehad nie en was dankbaar om met hulle te kon afreken.

As ek reg onthou het nie een van daardie infiltrasie-groep Angola weer lewendig gehaal nie.

Ek kan jou verseker dat jou Pa in al die manne, Weermag, Polisie en boere wat daardie tyd daar was, se herinneringe as n held voortleef. Dieselfde geld ook vir jou Ma, wat as gevolg van haar besondere toegewyde diens  met die radio-komunikasie aan baie meer manne as die "onbekende" Tannie Pompies bekend was.

Groete .

 

Koos le Roux.